Zausznik

Magda · Administrator

Zausznik
(Podiceps nigricollis)

Rodzina: Perkozy

Długość ciała: 28–34 cm

Ptak mniejszy od łyski, o krępej budowie ciała z dość krótką szyją. Głowa wysklepiona z krótkim czubem. Dziób czarny, nieco zadarty. Tęczówka czerwona. W szacie godowej ubarwienie czarne z z rdzawokasztanowymi bokami ciała. Po bokach głowy za oczami pęki żółtopomarańczowych piór. W szacie spoczynkowej ubarwienie ciemnoszare z jaśniejszymi bokami oraz z białym gardłem i bokami głowy, ale okolica oka ciemna, a przód szyi szary.

Rozmieszczenie Rozmieszczony nierównomiernie na większość niżowego obszaru kraju, na Mazurach i Pomorzu tylko lokalnie
Występowanie Płytkie jeziora i stawy hodowlane z dobrze rozwiniętą roślinnością szuwarową lub na obrzeżach wysp
Siedliska jeziora, mokradła i bagna, starorzecza, stawy hodowlane
Liczebność Bardzo nieliczny, 4000–5000 par
Gniazdo Gniazduje kolonijnie. Gniazdo to płaska platforma z butwiejącej roślinności wodnej na skraju szuwarów, najczęściej pobliżu kolonii mew
Lęg 3–4 białawe jaja zmieniające stopniowo barwę do brązowawej. Wysiadywanie 20–22 dni. Pisklęta opuszczają gniazdo zaraz po wykluciu i rodzice wożą je na grzbietach. Młode uzyskują samodzielność w wieku ok. 4 tygodni
Pokarm Bezkręgowce wodne (owady i ich larwy, mięczaki, skorupiaki), małe żaby i ryby
Wędrówki Wędrowny. Przylot: III–IV, odlot: VIII–XI. Wyjątkowo zimuje na wodach śródlądowych
Status ochronny
i zagrożenia Ptak chroniony; wymieniony w Dyrektywie ptasiej; zagrożony przez zmiany siedliskowe w wyniku intensyfikacji gospodarki stawowej i niszczenia kolonii mew, zwłaszcza na prywatyzowanych stawach
Wskazówki obserwacyjne Najłatwiej spotkać go w pobliżu kolonii lęgowych śmieszki, gdzie czasem gniazduje w dużych koloniach