Nur czarnoszyi

Magda · Administrator

Nur czarnoszyi
(Gavia arctica)

Rodzina: Nury

Długość ciała: 65–75 cm

Ptak większy od perkoza dwuczubego z grubszą szyją i większym dziobem. W szacie godowej wierzch ciała czarny z białą szachownicą na grzbiecie, spód biały. Głowa i tył szyi popielate, na przodzie szyi czarna plama. W szacie spoczynkowej czarniawy z wierzchu a biały od spodu. Cechą charakterystyczną jest białe zakole na boku z tyłu ciała. Dziób dość mocny, szary. W locie ma smukłe skrzydła i nogi wystające z tyłu ciała, gdyż ogon jest bardzo krótki. Lata wytrwale, ale mało zwrotnie. Polując na ryby potrafi długotrwale nurkować.

Rozmieszczenie

Dawniej lęgowy, obecnie tylko przelotny

Występowanie

Różnego typu akweny śródlądowe: jeziora, zbiorniki zaporowe, stawy hodowlane, duże rzeki oraz wybrzeże Bałtyku

Siedliska

jeziora

Liczebność

Nielicznie przelotny, zwykle pojedynczo lub w małych grupach, rzadko w większych stadach

Gniazdo

Gniazdo na lądzie tuż przy wodzie nad czystymi jeziorami

Lęg

2 oliwkowobrązowe z brunatnymi plamami jaja. Wysiadywanie 27–28 dni. Pisklęta po 2–3 dniach opuszczają gniazdo i są wożone na grzbiecie przez rodziców. Uzyskują samodzielnośc po ok. 2 miesiącach

Pokarm

Głównie małe i średnie ryby, czasem owady wodne
Wędrówki Wędrowny. Najliczniejszy na przelotach jesiennych w X i XI, znacznie rzadszy w III–IV. Zimuje nielicznie na wodach przybrzeżnych Bałtyku i bardzo nielicznie na akwenach południowej Polski

Status ochronny
i zagrożenia

Ptak chroniony, umieszczony w Polskiej czerwonej księdze zwierząt jako gatunek wymarły w kraju, i w Dyrektywie ptasiej; zagrożenie stanowi wysoka śmiertelność w sieciach rybackich

Wskazówki obserwacyjne

Trudny do obserwacji, gdyż zwykle przebywa na otwartej wodzie z dala od brzegu i często nurkuje. Ponadto trudny do odróżnienia od pokrewnych gatunków