Czapla biała

Magda · Administrator

Czapla biała
(Egretta alba)

Rodzina: Czaplowate

Długość ciała: 85–100 cm

Ptak wielkości czapli siwej, ale o smuklejszej sylwetce z długą, esowato wygiętą szyją. Ubarwienie białe. W szacie godowej na grzbiecie wyrastają długie pióra ozdobne, dziób jest czarny a nogi czerwonawe. Ptaki nielęgowe i młode mają dziób żółty, a nogi żółtawobrązowe.

Czapla biała, dawniej rzadka, wraz ze wzrostem europejskiej populacji stała się u nas regularnym gościem, zwłaszcza w okresie polęgowym, a w południowej Polsce tworzy jesienią znaczne koncentracje liczące nawet ponad sto osobników.

Rozmieszczenie Gniazduje tylko na kilku stanowiskach: regularnie w Parku Narodowym Ujścia Warty i na zb. Jeziorsko, a sporadycznie w dolinach Biebrzy i Nidy
Występowanie Lęgnie się na zbiornikach zaporowych i terenach zalewowych w dolinach rzecznych, a także na stawach hodowlanych, zwykle w towarzystwie innych czapli
Siedliska jeziora, mokradła i bagna, starorzecza, stawy hodowlane
Liczebność Skrajnie nieliczny ptak lęgowy. Zwykle gniazduje kilka par, wyjątkowo w roku 2002 – ok. 28 par
Gniazdo Zwykle kolonijna, ale może też gniazdować pojedynczo. Gniazdo w trzcinach, na krzewach lub drzewach w postaci platformy z gałęzi, łodyg i liści
Lęg 3–5 niebieskawych jaj. Wysiadywanie25–26 dni. Młode osiągają lotność po 6–9 tygodniach
Pokarm Różne zwierzęta wodne: ryby, płazy, gady, skorupiaki i owady, także drobne zwierzęta lądowe
Wędrówki Wędrowna. Przylot: III–IV, odlot: VIII–XI. Bardzo nielicznie zimuje, zwłaszcza na południu kraju
Status ochronny
i zagrożenia Ptak chroniony; wymieniony w Dyrektywie ptasiej; może być strzelana na stawach hodowlanych jako szkodnik rybacki
Wskazówki obserwacyjne Łatwa do obserwowania, gdyż często żeruje w płytkiej wodzie na otwartej przestrzeni, a jej białe ubarwienie rzuca się w oczy z dużej odległości