szynszyle :*

Magda · Administrator

Królestwo: zwierzęta

Typ: strunowce

Podtyp: kręgowce

Gromada: ssaki

Podgromada: łożyskowce

Rząd: gryzonie

Podrząd: jeżozwierzokształtne

Rodzina: szynszylowate

Rodzaj: szynszyle

Gatunek: Szynszyla mała

Szynszyle są zwierzętami wywodzącymi się z Ameryki Południowej, gdzie zamieszkują jałowe i suche tereny Andów na wysokości od ok. 3000 do 5000 m n.p.m.. Żyją w dużych stadach składających się z ok. stu osobników. Schronienie znajdują w szczelinach skalnych, grotach, małych przedsionkach tworzących się w usypiskach kamieni.

Szynszyle są świetnie przygotowane do warunków atmosferycznych w ich środowisku naturalnym. Ich gęste futerko ma nie tylko walory estetyczne. Jest także ochroną, ponieważ zabezpiecza przed zimnem, przegrzaniem oraz uniemożliwia zagnieżdżenie się pcheł lub innych pasożytów. Jego jasne ubarwienie pomaga w zakamuflowaniu się przed drapieżnikami.

Dieta szynszyli jest ograniczona, ponieważ w ich środowisku naturalnym jest bardzo sucho. Składa się ona z rożnych traw, liści, kory, bulw, korzeni i dostępnych w danym miejscu owoców.
Szynszyle mają silne, tylne nogi, dzięki którym te gryzonie są bardzo zwinne, ruchliwe i skoczne. Pomaga im to u ucieczce od drapieżników, jakimi są lisy, niektóre ptaki lub węże. Jednak nie są to najwięksi wrogowie tych zwierząt. Okazali się nimi ludzie, którzy przyczynili się niemal do wyginięcia tego gatunku. Zauważyli piękno ich futerek, oraz uważali je za bardzo luksusowy towar. Jako pierwsi okazali się nimi członkowie plemienia Indian Chincha. Skóry szynszyli używali do wyrobu okryć wierzchnich. Dopiero w roku 1918, zabijanie szynszyli w ich środowisku naturalnym zostało zabronione. Pierwsze fermy tych gryzoni powstały w USA, zaś z czasem zostały one przeniesione do domów, gdzie stały się jednymi z najbardziej lubianych zwierząt wielu indywidualnych hodowców.

Długość ciała: 23-28 cm;

Ogon: długość 7-15 cm, pokryty jest bujnym, krzaczastym włosiem (wyglądem przypomina ogon wiewiórki);

Uszy: duże, prawie nie owłosione;

Waga dorosłego osobnika: 500-1000 g;

Umaszczenie: miękkie, niezwykle gęste srebrno-szare futerko z jaśniejszym ubarwieniem brzuszka; gatunkiem spokrewnionym jest szynszyla duża o czarnym ubarwieniu;

Długość życia: 10-15 lat, lecz znane są przypadki szynszyli żyjących 20 lat;

Tryb życia: nocny;

Osiągnięcie dojrzałości płciowej: ok. 6 miesiąc życia, jednak z rozmnażaniem warto zaczekać do ok. 9 miesiąca;

Ciąża: ok. 111 dni;

Wielkość miotu: 1-4 sztuki.

Klatka, w której będzie trzymana szynszyla powinna być dostosowana do jej potrzeb, ponieważ większość swego czasu będzie ona tam spędzała. Gryzoń musi mieć gdzie spać, jeść, skakać, bawić się, więc klatka powinna być wystarczająco duża. Im większa tym lepsza.

Kupując ją trzeba zwrócić uwagę, z jakiego tworzywa została wykonana. Najlepiej jest, gdy nie ma w niej dużej ilości elementów plastikowych oraz drewnianych, które nasz ulubieniec w niedługim czasie zniszczyłby. Większość sklepów zoologicznych oferuje klatki z plastikowymi kuwetami, więc warto jest się zapytać, czy możliwe jest kupno samej kuwety w przypadku zniszczenia tej pierwszej. Jednaj najlepszym rozwiązaniem jest pozbawiona ostrych krawędzi kuweta metalowa. Powinna być ona także jak najwyższa, aby wysypanie podściółki z klatki było niemożliwe. W metalowej górze klatki nie powinno być dużych szczelin, ponieważ małe - nowonarodzone szynszylki mogłyby się z niej łatwo wydostać.

We wnętrzu powinny znajdować się przede wszystkim drewniane półki, po których szynszyla będzie mogła skakać, biegać, odpoczywać. Warto jest też wkładać do klatki gałęzie, lub konary drzew, po których gryzoń będzie mógł skakać, ale także tępić rosnące siekacze. Aby zwierze czuło się bezpiecznie, powinno mieć swój domek, w którym w razie niebezpieczeństwa będzie mogło się schronić. Może być to drewniane pudełko z wyciętym otworem na wejście, lub gliniana donica odwrócona do góry dnem, również z otworem na wejście.

Dno klatki powinno być grubo wyłożone trocinami, które będą wchłaniać mocz, brzydkie zapachy, zapewniać ciepło i miękkie podłoże. Wiórki należy kupować w sklepach zoologicznych, gdyż pochodzące z niewiadomego źródła mogą zaszkodzić naszemu ulubieńcowi. Klatkę trzeba czyścić od potrzeb zwierzaka, lub od ich ilości w klatce. Im więcej ich trzymamy, tym częściej powinna być czyszczona. Średnio przy jednym osobniku, wymiana wskazana jest minimum raz na tydzień. Kuwetę powinno się myć pod strumieniem gorącej wody, a jeszcze lepiej jest ją raz na jakiś czas wyparzyć, co jest już konieczne, gdy nasz gryzoń chorował.

Dla wygody właściciela, wejście do klatki powinno być wystarczająco duże i zarazem uniemożliwiające ucieczkę szynszyli (odpowiednio zabezpieczone). Szerokie, aby z łatwością włożyć miseczkę z jedzeniem, miskę do kąpieli pyłowych, czy w razie potrzeby rękę, gdy będziemy chcieli np. dołożyć sianka, czy zebrać resztki jedzenia. Jeśli zdecydujemy się na miseczkę stojącą, musi być ona na tyle ciężka, aby szynszyla nie mogła jej wywrócić. Najlepsza będzie ceramiczna lub gliniana. Jednak bardzo dobrym rozwiązaniem jest metalowa miska zawieszana na metalowych prętach klatki. Na wodę najlepsze jest duże poidełko kulkowe z metalową końcówką, ponieważ plastikowa końcówka w krótkim czasie zostanie zniszczona.
Trzeba się także poważnie zastanowić, w którym miejscu ma stać klatka. Nie może być ono przypadkowe. Musi stać w miejscu, gdzie zwierze nie będzie narażone na ciągłe budzenie, stres, hałasy, ponieważ w odróżnieniu od ludzi prowadzi nocny tryb życia, co oznacza, że w ciągu dnia śpi. Niewskazane są także przeciągi, ostre nasłonecznienie, temperatura przekraczająca 25 stopni. Powinna być natomiast w jasnym, spokojnym, ciepłym oraz łatwo dla nas dostępnym miejscu.

Od rodzaju diety naszego ulubieńca będzie zależało jego zdrowie, samopoczucie, a nawet długość życia. Zaspokojenie potrzeb żywieniowych szynszyli jest kluczem do udanej hodowli w domu, przynoszącej właścicielowi radość, a szynszyli zdrowie i długowieczność. W jego naturalnym środowisku dieta składa się z różnych traw, bulw, liści, konarów, nasion, kory drzew, tak, więc prawidłową oraz zdrową karmą dla szynszyli hodowanej w domu, będzie ta, która jakościowo najbardziej przypomina codzienny jadłospis zwierzęcia mieszkającego na wolności.

Ich codziennym pożywieniem powinien być przede wszystkim właściwie dobrany granulat dla szynszyli, siano, smakołyki (np. suszone owoce), które podawać trzeba w ograniczonej, rozsądnej ilości, oraz woda do picia. Wszystkie podane wyżej rzeczy można dostać w każdym sklepie zoologiczny. Pozostaje jedynie wybranie najodpowiedniejszego jedzenia. W granulatach najczęściej są też nasiona zbóż, siano oraz potrzebne witaminy. Powinien on stanowić bazę diety naszej szynszyli. Dwie czubate łyżki stołowe w zupełności zaspokoją zapotrzebowanie naszego pupilka. Warto jest też kupować specjalne kostki wapienne dla szynszyli - nie tylko w czasie ciąży i karmienia młodych. Pokarm jest najlepiej podawać wieczorem, gdy zwierze staje się aktywne. Należy też ustalić stałą porę podawania pokarmu, aby uniknąć niepotrzebnych zaburzeń w rytmie dnia szynszyli.

Szynszyle mają bardzo wrażliwy system trawienny, więc każda innowacja w diecie powinna być wprowadzana stopniowo, a przy tym powinno się bacznie obserwować jak nowy pokarm jest przyjmowany przez organizm. Zmiana pokarmu nie może nastąpić z dnia na dzień. Powinno się stopniowo do poprzedniego pokarmu dodawać nowy, aby zwierzak się przyzwyczaił i aby mu nic nie zaszkodziło.

Drugim, bardzo ważnym składnikiem diety szynszyli jest siano, które jest źródłem błonnika. Można je dawać w dowolnych ilościach, stale je uzupełniając. Przy jego zakupie trzeba uważnie popatrzeć, czy nie jest pokryte pleśnią, lub za bardzo wysuszone. Nie wskazane jest samodzielne suszenie trawy, ponieważ nigdy nie mamy pewności, czy nie jest ono przypadkiem spryskane jakimiś środkami chemicznymi, które mogą poważnie zaszkodzić naszemu pupilowi, a nawet spowodować śmierć. Dlatego polecam kupowanie specjalnego siana w sklepach zoologicznych.

Smakołyki podawane w rozsądnych ilościach i z odpowiednią częstotliwością nie wyrządzą naszemu ulubieńcowi krzywdy. Natomiast ich nadmiar może zaszkodzić szynszyli na jej układ trawienny. Jeden przysmak dziennie w zupełności wystarczy. Szynszyle uwielbiają rodzynki, ale nie pogardzą kawałkiem jabłka, marchewki, selera, czy orzeszkiem lub nasionami słonecznika. Rodzynki, tak jak i inne suszone owoce pomagają zapobiec zaparciom, a nasionka słonecznika nadają futerku śliczny, zdrowy, lśniący wygląd. Przed podaniem owoców i warzyw trzeba je dokładnie umyć pod strumieniem gorącej, bieżącej wody. Nie powinno się karmić szynszyli produktami wzdymającymi, jak np. kukurydza, czy kapusta. Trzeba pamiętać, żeby usunąć nie zjedzone, szybko psujące się resztki owoców i warzyw. Przysmaki warto jest zastosować w okresie oswajania i zdobywania zaufania gryzonia.
Ważną czynnością jest codzienna zmiana wody w poidełku. Musi być to mineralna woda niegazowana lub z kranu, ale wcześniej przegotowana. Poidełko powinno się dokładnie czyścić, a od czasu do czasu wyparzyć. Trzeba jednak pamiętać, że popularne, plastikowe poidełka pod wpływem wysokiej temperatury ulega zdeformowaniu.

Kupując parkę szynszyli, musimy się liczyć z możliwością pojawienia się młodych. Musimy dokładnie rozważyć, czy będziemy w stanie zaopiekować się nimi, czy będziemy mieli je, komu oddać, a jeżeli chcemy zostawić sobie cały miot, musimy się liczyć z dodatkowymi kosztami. Trzeba będzie wtedy kupić nową klatkę, więcej pokarmu. Zajmowanie się nimi będzie wtedy zajmować więcej czasu, ponieważ trzeba się z nimi bawić, ale także sprzątać klatki. Zanim zdecydujemy się na kupno parki, musimy się zastanowić, czy sprostamy wymaganiom. Warto, zatem kupić dwa osobniki tej samej płci, którym razem będzie raźniej, a my będziemy pewni, że nasza hodowla nie powiększy się.

Jeżeli kupiliśmy przyzwyczajoną do siebie parkę, to większość pracy mamy już za sobą, lecz jeśli jesteśmy posiadaczami jednej szynszyli, a bardzo chcielibyśmy mieć małe, jesteśmy zmuszeni do kupna drugiego osobnika. Trzeba go oswoić i zapoznać z naszą pupilką. Będą one potrzebowały trochę czasu, by przyzwyczaić się do siebie. Na początku obie szynszyle umieścić trzeba w osobnych klatkach, ustawionych obok siebie, tak, aby zwierzęta mogły widzieć się nawzajem i czuć swój zapach. Po jakimś czasie można je razem wypuścić, aby mogły się lepiej poznać. Na przyzwyczajenie zwierząt do siebie należy poświęcić przynajmniej dwa tygodnie. Cały czas trzeba mieć nad mini nadzór, aby w wypadku jakichkolwiek przejawów agresji szynszyli wobec siebie, można je było rozdzielić. Gdy gryzonie są jednak pozytywnie nastawiona do siebie, można je umieścić w jednej klatce. Jednak cały czas trzeba bacznie obserwować ich zachowanie. Dobrym znakiem będzie, gdy zaczną się ze sobą bawić, podgryzać - szczypać przyjaźnie po pyszczkach. Jednak, gdy stwierdzimy, że nie przypadły sobie o gustu, musimy uzbroić się w cierpliwość i jeszcze raz powtórzyć proces zapoznania się.
Rozród

Szynszyle osiągają dojrzałość płciową ok. 6 miesiąca życia, jednak z rozmnażaniem najlepiej jest zaczekać do 9 miesiąca. Wynika to z tego, że samica musi uzyskać pełną dojrzałość, zanim zostanie obciążona płodami. O ciąży świadczy zaokrąglony, powiększający się brzuch, wzmożone zapotrzebowanie na sen i większy apetyt. W tym okresie trzeba się obchodzić z nią bardzo delikatnie i zapewniać jej maksymalny spokój. U szynszyli ciąża trwa ok. 111 dni, a miot liczy średnio 2 osobniki. Długi okres ciąży sprawia, że młode rodzą się całkowicie rozwinięte. Mają już wtedy gęste futerko, ząbki oraz otwarte oczy. Samica sama potrafi sobie poradzić z porodem, lecz oczywiście w razie jakiś komplikacji trzeba natychmiast zadzwonić do weterynarza. Po porodzie samica zjada łożyska i zaczyna opiekę nad małymi., myjąc je, ogrzewając i karmiąc. Nie ma konieczności rozdzielania samca od samicy z maluchami. Jeżeli chcemy uniknąć kolejnej ciąży, musimy odseparować samca od samicy na pewien okres ze względu na ruję poporodową. Po pewnym czasie możemy znów umieścić je w jednej klatce. Małe szynszylki zaczną jeść stały pokarm w ok. 6 - 8 tygodniu swojego życia. Zmiana pokarmu powinna odbywać się stopniowo, tak jak w zmienianiu pokarmów u osobników dorosłych. Gdy małe skończą 12 tygodni, możemy zacząć szukać dla nich nowego domu. Jednak dla ich dobrego rozwoju, najlepiej jest je pozostawić jak najdłużej przy matce.

Szynszyle nie są zwierzętami potrzebującymi wielu zabiegów pielęgnacyjnych. Nie potrzebne jest im czesanie, mycie z użyciem wody. Jedyną rzeczą jest kąpiel pyłowa, dzięki której gryzoń może zachować czystość, zdrowie i urodę gęstego futerka. Podczas tej kąpieli usuwa on zanieczyszczenia i tłuszcz. Piasek do kąpieli pyłowych dla szynszyli można kupić w każdym sklepie zoologicznym. Potrzebny jest także odpowiedni pojemnik, który musi byś odpowiednio wysoki i szeroki, żeby zwierze miało pełną swobodę ruchów. Najlepiej by było, gdyby szynszyla myła się we własnej klatce, więc przed kupnem pojemnika radzę upewnić się, czy zmieści się on w wejściu do klatki. Kąpiel powinna być przeprowadzana przynajmniej dwa do trzech razy tygodniowo. Tylko systematyczność oraz używanie specjalnego piasku pozwoli uzyskać czystość i zdrowie gęstego futerka naszych szynszyli.
Aby Twoja szynszyla była zdrowa i piękna, trzeba zapewnić jej odpowiednią dietę i higienę. Pamiętajmy, że o wiele łatwiej jest zapobiegać niż leczyć. Trzeba, więc zadbać o czystość w klatce. O zmienianiu podściółki, wymienianiu wody, jedzenia. Zjedzenie przez naszego ulubieńca przeterminowanego granulatu, pokrytego pleśnią siana, czy wypicie nieświeżej wody, może doprowadzić do poważnych konsekwencji zdrowotnych.

Biegunka

Objawy: zamiast jednolitych bobków pojawia się luźny stolec

Przyczyny: zjedzenie nieświeżego jedzenia; wypicie nieświeżej wody; stres; za duża ilość smakołyków, świeżych owoców, warzyw

Leczenie: podawanie świeżej wody i granulatu; ograniczenie smakołyków, owoców i warzyw; w razie nieustępującej biegunki, należy skonsultować się z weterynarzem

Zaparcie

Objawy: bardzo twarde, suche stolce

Przyczyny: źle dobrana dieta; zbyt mała ilość ruchu; przekarmienie

Leczenie: podanie jednej rodzynki; podanie świeżej wody; duża ilość ruchu; polecam skonsultowanie się z weterynarzem

Przegrzanie

Objawy: zwierze ciężko oddycha i leży bez ruchu na jednym boku

Przyczyny: za wysoka temperatura w miejscu gdzie stoi klatka; brak wentylacji powietrza

Leczenie: obniżenie temperatury w miejscu, gdzie stoi klatka; wywietrzenie tego pomieszczenia; przestawienie klatki w zacienione miejsce; zapewnienie dostępu do czystej wody

Problemy z zębami

Objawy: zwierze ma trudności z jedzeniem; obfite ślinienie

Przyczyny: za długie siekacze

Leczenie: włożenie do klatki konara lub gałęzi oraz kostkę wapienną; jeżeli objawy nie ustępują, trzeba skontaktować się z weterynarzem

Problemy z wątrobą

Objawy: zmiana wagi; mała aktywność

Przyczyny: dieta bogata w cukry i tłuszcze

Leczenie: zmiana diety na uboższą w cukry i tłuszcze; konieczna jest wizyta u weterynarza

Choroby grzybicze

Objawy: małe strupki; wypadanie futerka

Przyczyny: zarażenie grzybem od innego zwierzęcia

Leczenie: konieczna wizyta u weterynarza; koniecznie trzeba umyć i wyparzyć klatkę

Gryzienie futerka

Objawy: łyse miejsca na ciele szynszyli

Przyczyny: notoryczne budzenie szynszyli w trakcie snu; zwierze wygryza futerko z powodu nudów lub stresu

Leczenie: usunięcie rzeczy stresujących zwierze; zapewnienie mu zabawy i ruchu; poświęcenie mu więcej czasu

[link widoczny dla zalogowanych]
[link widoczny dla zalogowanych]